Op mijn beurt goedenavond iedereen!

Ik ken de heer Toon Musial via mijn vader, die hem op zijn beurt zo’n 27 jaar kent.

Ik ken hem met andere woorden al heel mijn leven.

Ik ken hem als een sympathieke, goedlachse man, die houdt van lekker eten en lekker drinken en als ik het goed heb… niet alleen van wijn… Hij kan ook zelf lekker koken heb ik al mogen ondervinden. Toon gedraagt zich tegenover mij en mijn broer als een iets oudere kameraad. Hij heeft een juiste kijk en visie op het leven alsook op het voetbal. Een meester tacticus naast het veld en in zijn boeken.

Ik heb ook Toons vorige boek gelezen omdat ik toen erg benieuwd was hoe de man de pen hanteerde.

Ik was weg van ‘weg van de beer’.

Waarom?

Omwille van zijn beschrijvingen: ik vind Toon een meester in het uitwerken en beschrijven van personages en plaatsen. Maar hij trekt mij ook mee in allerlei emoties. Echt een straffe meneer op dat vlak.

Toon wilde heel graag dat ik ‘Wolven, draken en medemensen’ zou lezen en eventueel bespreken. Want zei hij: “het is volgens mij een jeugdboek… Maar misschien ook niet.

Toon ten voeten uit.

Ik heb het boek gelezen.

Ik was ontroerd, aangegrepen en aangedaan.

Het is emotioneel een zware boterham, door wat de hoofdpersonages, de jongeren meemaken. Maar ik lust graag boterhammen. Is het dan alleen kommer en kwel?

Nee, het boek leest vlot, heel vlot. Ik heb dat bewezen want in twee rukken was het uit en gelezen. Ook in ‘Wolven, draken en medemensen’ beschrijft Toon weer fantastische personages en locaties. Maar het is boven alles een gevoelsboek: alle grote gevoelens en thema’s zijn aanwezig: Moed, liefde, vriendschap, achterdocht, verraad, woede, twijfel, schuld en onschuld.

De twee hoofdpersonages, Jonas en Olav, hebben een zwaar trauma opgelopen. Jonas is een moedig iemand, lief ondanks zijn agressie aanvallen door het verdringen van zijn traumatisch verleden.

Schuldig of niet?

Zijn oudere broer Olav zorgt voor hem en zijn andere (half)broers, maar heeft het zelf heel moeilijk. Dankzij het meisje Helga komt hij er terug bovenop.

Schuldig of niet?

Het boek leest dus, zoals gezegd, vlot maar het is vooral spannend.

Spannend omdat je bang bent dat Jonas opnieuw in de instelling zal belanden.

Spannend omdat zowel het verleden als de toekomst een zwart gat zijn.

Spannend omdat je je voortdurend afvraagt: wie is te vetrouwen en wie niet? Aanvankelijk Olav, daarna Pepijn, Dokter Cannaerts, zuster Sarah?

Spannend omdat het vertelperspectief voortdurend wisselt tussen Olav en Jonas, maar ook Pepijn en Alexander worden even ik-verteller. Hierdoor word je als lezer telkens weer geconfronteerd met het geheim van een personage en heb je kennisachterstand. Je wil alsmaar verder lezen.

Spannend? Echt wel.

Maar, zoals we Toon kennen, zit in het boek ook voldoende humor verwerkt, zoals in de bijnamen van de leerkrachten.

Is ‘Wolven, draken en medemensen’ dan echt een jongerenboek, zoals de auteur vermoedt?

Ja, ik vind van wel, en dan wel vanaf 15 à 16 jaar, niet jonger. Maar voor mij is ‘Weg van de beer’ ook een jeugdboek en is Toon Musial een beer… van een schrijver!

Dank u wel.

Eng - Nld - Pol